Μεγάλωσα. Έναν ολόκληρο χρόνο. Και μπήκα πλέον στα 25. Κι αν όλα τα έκανα αυτόν τον τελευταίο χρόνο και όλα τα είχα σχεδιάσει... ένα το είχα ξεχάσει... οι 20 (και κάτι ψιλά...) άσπρες τρίχες που όλο και πληθαίνουν και κοσμούν την κεφαλή μου και μου θυμίζουν ότι ΝΑΙ μεγαλώνω, ΝΑΙ γίνομαι σοφότερη (ή τουλάχιστον έτσι μας έλεγαν μικρά...), ΝΑΙ ίσως τελικά μπορέσω και λανσάρω στυλ σαν μια άλλη Παναγιωταρέα... και ΝΑΙ πρέπει να αρχίσω να αγχώνομαι για το πότε θα προλαβαίνω πλέον να κλείνω ραντεβού για βαφές. (καλέ ...λες?!)
Μεγάλωσα. Έναν ολόκληρο χρόνο. Και δεν ήταν λίγα όσα έγιναν μέσα στο χρόνο που πέρασε. Ελλάδα, Αγγλία, και πάλι Ελλάδα και πάλι Αγγλία... βροχή στη βροχή, κρύο στο κρύο, μία αποτυχημένη προσπάθεια να κόψω το τσιγάρο, μία επίσης αποτυχημένη προσπάθεια στην αναζήτηση του Mr. Perfect, πίεση, εργασίες, δουλειά και ποτά χωρίς αλκοόλ. Και ο επαναπατρισμός. Ακόμα βέβαια καμιά δουλειά της προκοπής δε βρήκα - παρόλα τα μεταπτυχιακά μου (τρομάρα μου!), ο Mr. Perfect ακόμα δε φάνηκε κι ακόμα τον περιμένω, τη Νέα Υόρκη ακόμα την ονειρεύομαι και το tattoo που είπα ότι θα κάνω ακόμα δεν το έκανα.
Δεν ξέρω αν φέτος είναι καλύτερα από πέρσι (...σίγουρα πέρσι δεν είχα τόσες άσπρες τρίχες!) ...αλλά κάποιοι βάλανε καλά το χεράκι τους... αφού έφαγα την πιο τέλεια τούρτα, πήρα τα πιο τέλεια δώρα, τις πιο όμορφες ευχές, μπούκωσα στα σοκολατάκια και το κρασί και έλιωσα στο γέλιο και τα ακροβατικά! ...Τα φετινά γενέθλια σίγουρα θα μείνουν αξέχαστα!!!
Πάλι καλά που το κεράκι στην τούρτα ήταν μόνο ένα... γιατί αλλιώς θα είχαμε πρόβλημα! :)
Μεγάλωσα. Έναν ολόκληρο χρόνο. Και δεν ήταν λίγα όσα έγιναν μέσα στο χρόνο που πέρασε. Ελλάδα, Αγγλία, και πάλι Ελλάδα και πάλι Αγγλία... βροχή στη βροχή, κρύο στο κρύο, μία αποτυχημένη προσπάθεια να κόψω το τσιγάρο, μία επίσης αποτυχημένη προσπάθεια στην αναζήτηση του Mr. Perfect, πίεση, εργασίες, δουλειά και ποτά χωρίς αλκοόλ. Και ο επαναπατρισμός. Ακόμα βέβαια καμιά δουλειά της προκοπής δε βρήκα - παρόλα τα μεταπτυχιακά μου (τρομάρα μου!), ο Mr. Perfect ακόμα δε φάνηκε κι ακόμα τον περιμένω, τη Νέα Υόρκη ακόμα την ονειρεύομαι και το tattoo που είπα ότι θα κάνω ακόμα δεν το έκανα.
Δεν ξέρω αν φέτος είναι καλύτερα από πέρσι (...σίγουρα πέρσι δεν είχα τόσες άσπρες τρίχες!) ...αλλά κάποιοι βάλανε καλά το χεράκι τους... αφού έφαγα την πιο τέλεια τούρτα, πήρα τα πιο τέλεια δώρα, τις πιο όμορφες ευχές, μπούκωσα στα σοκολατάκια και το κρασί και έλιωσα στο γέλιο και τα ακροβατικά! ...Τα φετινά γενέθλια σίγουρα θα μείνουν αξέχαστα!!!
Πάλι καλά που το κεράκι στην τούρτα ήταν μόνο ένα... γιατί αλλιώς θα είχαμε πρόβλημα! :)
