Λονδίνο...9:45 το πρωί. Έχοντας τελειώσει τις όποιες υποχρεώσεις μου απο νωρίς, αποφάσισα να μη γυρίσω σπίτι και να το παίξω τουρίστας.
Κατέβηκα London Bridge, και περπατούσα αργά... δίνοντας χρόνο σε κάθε μου βήμα να αφουγκραστεί το σημείο που πατούσε. Έπαιρνα βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να χωρέσω όλη τη μυρωδιά του Λονδίνου σε μία ανάσα. Έκατσα στο πιο μικρό καφέ που έχω κάτσει ποτέ... όπου με σερβίρησε το πιο cool χτένισμα που έχω δει ποτέ σε κοπέλα... απολαμβάνοντας το capuccino μου (πάντα decaf) και την απίστευτη θέα που είχα μπροστά μου.
Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι... δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο για την υπόλοιπη μέρα... ήθελα να αράξω εκεί. Εγώ και ο καφές μου...
(as said to my friend JS)
Κατέβηκα London Bridge, και περπατούσα αργά... δίνοντας χρόνο σε κάθε μου βήμα να αφουγκραστεί το σημείο που πατούσε. Έπαιρνα βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να χωρέσω όλη τη μυρωδιά του Λονδίνου σε μία ανάσα. Έκατσα στο πιο μικρό καφέ που έχω κάτσει ποτέ... όπου με σερβίρησε το πιο cool χτένισμα που έχω δει ποτέ σε κοπέλα... απολαμβάνοντας το capuccino μου (πάντα decaf) και την απίστευτη θέα που είχα μπροστά μου.
Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι... δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο για την υπόλοιπη μέρα... ήθελα να αράξω εκεί. Εγώ και ο καφές μου...
(as said to my friend JS)
