Αν μου το έλεγαν στα 13 μου... δεν θα το πίστευα.
Εγώ, για να καταλάβεις, δεν έχω κερδίσει ποτέ τίποτα... ούτε ένα ξυστό.
Φαίνεται μάλλον ήταν η σειρά μου.. όχι απλά να κερδίσω... αλλά να κερδίσω κάτι πέρα απ'αυτό που ονειρευόμουν στα 13 μου.
Το email ήταν σύντομο. Σε δυο γραμμές...πολύ απλά..."Συγχαρητήρια! Έχετε επιλεχθεί να είστε η ρεπόρτερ και φωτογράφος των Hanson!". Κόκκαλο η φιλενάδα.
Το διαβάζω άλλη μια φορά για να το καταλάβω και το ξανα-ματά-διαβάζω άλλη μία για να το συνειδητοποιήσω. Η τσιρίδα μου έφτασε για ολόκληρο Terravibe festival! Σήκωσε όλη τη γειτονιά στο πόδι... μέχρι που έβγαλε τη φίλη μου απο το μπάνιο! "Τσιμπήστε με κάποιος Παναγιά μου!"
Βλέπεις, σε κάποιον άλλο μπορεί να μη σημαίνει απολύτως τίποτα το παραπάνω περιστατικό, μπορεί να νομίζει ότι μ'έπιασε κρίση υστερίας, για να μην πω παλαβομάρας... αλλά για μένα που μεγάλωσα με αυτή τη μπάντα και ξεροστάλιαζα μπροστά στις αφίσες τους ολημερίς κι ολονυκτίς (ναι, ναι...ήμουν κι εγώ μια απ'αυτές!) ήταν όνειρο ζωής! (εντάξει...τουλάχιστον ένα απο τη λίστα του Top 5 μου!). Και τώρα, όχι απλά θα τους γνώριζα, αλλά θα είχα την ευκαιρία να τους πάρω συνέντευξη και να τους φωτογραφήσω! Και πάλι κόκκαλο η φιλενάδα.
Όσο περνούσαν οι μέρες και πλησίαζε ο καιρός, τόσο μου κοβόντουσαν τα πόδια και ταραζόμουν στα καρδιοχτύπια. Κι όταν οι μέρες έγιναν ώρες και οι ώρες λεπτά εκεί να δεις... νομίζω άρχισα να χάνω το χρώμα μου απ'το άγχος. Η 13χρονη έκδοση μου (ναι, η μικρή Αννούλα!) ξαναζούσε το 1997 και την έπνιγε ο ενθουσιασμός. Της έδωσα μια σφαλιάρα κι εγώ να συνέλθει και μπήκα μέσα.
Όχι, δεν έχασα τα λόγια μου. Ούτε τα χέρια μου έτρεμαν. Αντιθέτως, λες και συναντούσα παλιούς γνωστούς, άρχισα τις χαιρετούρες και τα χαμόγελα. Ανετίλα η δικιά σου! Ξεκίνησα τη συνέντευξή μου με τόση άνεση λες και το έκανα χρόνια... ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα. Έκανα τις ερωτήσεις μου, αστειεύτηκα... δεν ήθελα να τελειώσει. Στη φωτογραφία καμαρώνω σαν το γέρικο σκεπάρνι. Ουσιαστικά κρατιέμαι να μην κατουρηθώ απ'τη χαρά μου. Γελάς... αλλά βάλε τον εαυτό σου στη θέση μου (εννοείται βγάζεις τους Hanson και βάζεις όποιον γουστάρεις)...και θα καταλάβεις.
Δε με νοιάζει αν κερδίσω ούτε ένα λαχείο για την υπόλοιπη ζωή μου, και ούτε για ξυστό θα νοιαστώ αν κέρδισα ή δεν κέρδισα.... κέρδισα μια φορά κάτι και μ'έκανε τόσο χαρούμενη που μου φτάνει για δυο ζωές!
Me and my favoutite boys in the world! ~ London, 29.11.2011
