8ώρα και η μόνη αίσθηση που νιώθω να λειτουργεί κανονικά είναι αυτή της όσφρησης κι αυτό λόγω του ζεστού καφέ που έχω δίπλα μου, στον οποίο έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου για ένα καλύτερο ξύπνημα. Αρχίζω βέβαια και αμφιβάλλω για τις μαγικές ιδιότητες της καφείνης να σε ξυπνάει μιας και το μάτι μου μετα βίας έχει ανοίξει! Για ακόμα μια φορά ο καιρός δε με βοηθάει... τι κι αν μπήκε ο Αύγουστος, η μέρα είναι μουντή και άχαρη... πραγματικά αυτή η χώρα σπάνια βλέπει ήλιο και πλέον δεν απορώ γιατί όλοι μου φαίνονται μίζεροι... no sun... no fun!
Για σήμερα λοιπόν, απαρνιέμαι το πρωινό χουζούρεμα που τόσο λατρεύω, αφιερώνω μόνο ένα βιαστικό 10λεπτο στον καφέ μου και όχι ώρες ολόκληρες (α λα ελληνικά!) όπως του αξίζει, διαβεβαιώνω τον εαυτό μου ότι και σήμερα θα είναι μία υπέροχη μέρα... και... στρώνομαι στη δουλειά. ...Προσπαθώ τουλάχιστον... Βέβαια, όσο κι αν κοιτάω και ξανακοιτάω τη στοίβα απο τα βιβλία μπροστά μου, ξέρω ότι στο επόμενο λεπτό δεν πρόκειται να αποκτήσω καμία υπερδύναμη που θα με βοηθήσει να τα εξαφανίσω και στη συνέχεια να διακτινιστώ στη Χαβάη... οπότε το παίρνω απόφαση (...ναι, εδώ είναι το σημείο όπου ξεφυσάω με βαριά καρδιά!), πίνω λίγο καφέ ακόμα ελπίζοντας ότι αυτή η γουλιά θα με ξυπνήσει (κανά κουλουράκι δεν έχω ρε γα****, να βουτήξω...), ξαναξεφυσάω... διώχνω το άγχος μου ...και αρχίζω... γιατί έχω καμιά 10000 λέξεις ακόμα και δε βλέπω να τελειώνω.
Τέλεια... μια χαρά ξεκινήσαμε κι αυτόν τον μήνα... για να δούμε...
Ελπίζω μόνο αυτή τη βδομάδα να μην έχω ανάδρομο Ερμή.
Δε θα το αντέξω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου