Σχεδόν 2 βδομάδες που γύρισα και ακόμα με το μυαλό μου πίνω φραπέ και παίζω τάβλι. Κι ας μην είμαι γενικά του φραπέ κι ας μην είμαι καλή στο τάβλι. Μέχρι κι ο πατέρας έκανε την υπέρτατη κίνηση και αγόρασε φραποχτυπητήρι πρώτη μέρα που γύρισα Ελλάδα. Έπρεπε να ξενιτευτούμε για να μπουν κάποια πράγματα στο σπίτι. Και δώστου φτιάχναμε φραπεδούμπες, τίνγκα στον αφρό, και δώστου φεύγαν τα ποτήρια, κουβάδες ολόκληροι.
Και τώρα που γύρισα πάλι Λονδίνο, έχω λιγούρες και ψάχνω βραδιάτικο να βρω συνταγή για να κάνω γλυκό. Λέω να δοκιμάσω την τύχη μου σε κάτι πιο βρετανικό. Όσο ανατρέχω όμως στο αγαπημένο google για ιδέες και συνταγές, ακόμα γεύομαι Θεσσαλονίκη... να λίγο κανέλα και άχνη ζάχαρη. Α ρε μπουγάτσα... πως μου λείπεις.
