H καλή μέρα λένε απο το πρωί φαίνεται... και η δικιά μου δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη! Και για να ακριβολογώ...η μέρα ξεκίνησε τόσο καλά που σχεδόν μπορώ να εγγυηθώ ότι και όλη αυτή η βδομάδα θα είναι σούπερ! ΦΑΜΠΙΟΥΛΑΣ!!!
Μπορεί να φταίει το όνειρο που είδα και ξύπνησα χαρωπή χαρωπή (...σε λεπτομέρειες δε θα μπω...αλλά σίγουρα το Hollywood θα χεζόταν στο τάλιρο αν το έκανε ταινία!)...μπορεί να είναι λόγω του φα-ντα-στι-κού καιρού στο Manchester (ναι, ναι...μιλάμε για λιακάδα ΚΑΙ τουλάχιστον 20 βαθμούς κελσίου... by the way, να θυμηθώ να ακολουθήσω τα βρετανικά έθιμα σε τέτοιες περιπτώσεις και να πάω να κυλιστώ στα γρασίδια όσο ακόμα προλαβαίνω!) ..ή το γεγονός ότι με κουτσούλησε περιστέρι πρωί πρωί (...δεν καταλαβαίνω προς τι ο γέλωτας... κι'αυτό τύχη είναι!) ...όμως όχι... ούτε το α, ούτε το β, ούτε το γ είναι ο λόγος για τον οποίο το χαμογελό μου έχει μόνιμα πλέον σκαλώσει μέχρι τα αυτιά μου (αν κι εδώ που τα λέμε...την πρώτη περίπτωση ίσως και να πρέπει να την ξανασκεφτώ... είναι και μία καλή δικαιολογία να πεταχτώ κι ένα ταξιδάκι μέχρι το Hollywood!) Ο λόγος λοιπόν για τον οποίο απο το πρωί έχω τραγουδήσει το "χαρωπά τα 2 μου χέρια τα χτυπώ" 97435290 φορές και σφυρίζω ανέμελα και χαρωπά είναι πολύ απλά το γεγονός ότι επιτέλους έχω επίσημη ημερομηνία επαναπατρισμού! ΧΑ! Ω ναι... ο καιρός έφτασε... "κάντε υπομονήηηη κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανόοος!". Λα λα λα λα και πάλι λααα!
Οι γνωστοί άγνωστοι, το καλό που τους θέλω να ετοιμάζουν διαδικασίες υποδοχής! (βλ. κόκκινα χαλιά... τα γνωστά, τα γνωστά...ξέρουν αυτοί!) Κοντός ψαλμός αλληλούια, το Αννάκι θα είναι σύντομα κοντά σας!
Θεσσαλονίκη... σου'ρχομαι!!! woohoooo!!! :) :)
...I am happy and I know it!!!... << (το soundtrack της ημέρας!)
Φεύγω...
Πάω για κωλοτούμπες! :) :)
Μισό κιλό παγωτό... επί δύο... = ένα κιλό παγωτό. Τόσο έφαγα η γουρούνα! Μέσα σε ένα απόγευμα κιόλας... τρομάρα μου!
Αλλά δε φταίει κανένας άλλος...εγώ φταίω που πάω και παίρνω κάθε φορά ότι βλακεία βρω μπροστά μου στο σούπερ-μάρκετ, φυσικά πάντα με προτίμηση στο junk food και στην κατηγορία γλυκά! Θες είναι μπισκότα, θες είναι σοκολάτες, θες είναι ζαχαρωτά, επιδόρπια, παγωτά... με πιάνει η καταναλωτική μου μανία και μόνο που τα σκέφτομαι! Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι κουβάλησα σπίτι 3 κιλά παγωτό σήμερα! Ναιαιαι....τρία, τρία! Το ένα κιλό ήταν για σήμερα... αλλά αύριο... μεθαύριο? Τι θα έχω?? Να μην έχω κάτι να γλυκαθώ τις επόμενες μέρες? Εδώ κολλάει αυτό που λένε "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν"! Γι'αυτό κι εγώ προνόησα! ;) Και φυσικά έχουμε και ποικιλία για να μη βαρεθώ να τρώω το ίδιο συνέχεια! Το σημερινό σαβούριασμα περιελάμβανε "White Chocolate and Strawberry"... ενώ σειρά έχουν ...(έχουμε και λέμε...): "Belgian Chocolate with Chocolate crisps", "Chocolate Chip Cookie Dough", "Vanilla Caramel Fudge" και... (καλα για τελευταίο άφησα το καλύτερο!...) ... "Berry Berry Extraordinary"!!! (το όνομα και μόνο τα λέει όλα!) :)
Και αν και μετά απο το 1 κιλό που κατέβασα σαν το βόδι έχω σκάσει...τολμώ να πω ότι και μόνο στην ιδέα ότι στο ψυγείο έχω άλλα 2 κιλά που με περιμένουν... κολάζομαι!!! Αααα... όλα κι όλα ...αλλά άμα είχες τέτοια παγωτά μπροστά σου... ούτε εσύ θα έλεγες όχι! Βέβαια... κάθομαι και αναρωτιέμαι... λες με τόσο παγωτό να παχύνω? Να γίνω σα σαμπρέλα?? Να βλέπω τα μπούτια μου και να μη μπορώ να τα ξεχωρίσω??? Μπααααα... που τέτοια τύχη... (ο νοών...νοείτο...) Προς το παρόν μόνο τα λεφτά μου σκορπάω... αλλά άμα κάθε φορά που σκορπούσα τα λεφτά μου έπαιρνα και τέτοια γλύκα... χαλάλι και τα τρία, και τα πέντε ...και τα δεκαπέντε κιλά παγωτό! Κι ας γίνω σα το βόδι! :)
Άντε τώρα μόνο να χωνέψουμε.....
Υ.Γ: ...ναι... το γλυκό δεν πέτυχε τις προάλλες... καλά την ψιλιάστηκες! Δε μου έδεσε η μαρμελάδα... πφφ!
Σε όποιον αρέσουν οι φράουλες ....να σηκώσει το χέρι του! (...ΤΙ? ΔΕΝ το σήκωσες?!?...απα πααα!)
Δεν ξέρω αν φταίει το τραγούδι των Beatles που άκουγα, ο καινούριος γείτονας με το προκλητικά μεγάλο μπωλ παγωτό του (οικογενειακή συσκευασία πήρε, είμαι σίγουρη! το γουρούνι!...), ή το γεγονός ότι μπήκε ο Αύγουστος (ανάθεμα βασικά γιατί ακόμα τίποτα δεν κατάλαβα!) ...αλλά με έπιασε φοβερή λιγούρα για φράουλες! Ήδη μου τρέχουν τα σάλια καθώς φαντάζομαι ζελέ φράουλας, μους φράουλας, σορμπέ φράουλας, τούρτα με φράουλες, κρέπες με φράουλες, cheesecake με φράουλες, μιλφέιγ με φράουλες, φράουλες βουτηγμένες σε σοκολάτα...ω ναι...η λίστα μου θα μπορούσε να συνεχίζεται επ'άπειρον! Είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να σκεφτώ ένα διαφορετικό γλυκό για κάθε μέρα του μήνα! Ακόμα και ο Μαμαλάκης μου ήρθε στο μυαλό κι εκείνο το απόγευμα που καθόμουνα με τον Χοντρό αγκαλιά και παρακολουθούσα πώς έφτιαχνε γλυκό του κουταλιού φράουλα! mmm...Yummy!Πάντως η Αγγλία έχει τελικά κάτι που λατρεύω...τον Jamie Oliver! :) Και καθώς η επιθυμία μου για γλυκό φράουλα έχει χτυπήσει κόκκινα....ανατρέχω σε video-συνταγές του αγαπημένου σεφ για να βρω κάτι ενναλακτικό να ικανοποιήσω την λιγούρα μου (εε...ναι...δε συμβιβάζομαι με ένα κεσεδάκι απο την λαϊκή...είμαι λίγο απαιτητική!). Τελικά καταλήγω...."Rice Pudding and Strawberry Jam"! Εύκολο, γρήγορο (έτσι υποστηρίζει ο Jamie δηλαδή)...και σίγουρα πεντανόστιμο! (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται! ...Πραγματικά πάντως, το να βλέπεις τον J.O να μαγειρεύει είναι σα να βλέπεις τσόντα με φαγήτό! Food Porn!) :) Αποφασίζω λοιπόν να δοκιμάσω την τύχη μου (ναι, ο δαιμόνιος σεφ που βρίσκεται -βαθιά- μέσα μου επιτέλους βγαίνει στην επιφάνεια!) και να προκαλέσω τον εαυτό μου φτιάχνοντάς το (οκ... η προσπάθεια μετράει!). Εεε....κι άμα δε μου βγει... δε θα κάτσω να σκάσω!...
Θα κλεψω κανά γιαύρτι φράουλα απο την γειτόνισσα! ;)
Rice Pudding and Strawberry Jam video-recipe *Enjoy!*
8ώρα και η μόνη αίσθηση που νιώθω να λειτουργεί κανονικά είναι αυτή της όσφρησης κι αυτό λόγω του ζεστού καφέ που έχω δίπλα μου, στον οποίο έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου για ένα καλύτερο ξύπνημα. Αρχίζω βέβαια και αμφιβάλλω για τις μαγικές ιδιότητες της καφείνης να σε ξυπνάει μιας και το μάτι μου μετα βίας έχει ανοίξει! Για ακόμα μια φορά ο καιρός δε με βοηθάει... τι κι αν μπήκε ο Αύγουστος, η μέρα είναι μουντή και άχαρη... πραγματικά αυτή η χώρα σπάνια βλέπει ήλιο και πλέον δεν απορώ γιατί όλοι μου φαίνονται μίζεροι... no sun... no fun!
Για σήμερα λοιπόν, απαρνιέμαι το πρωινό χουζούρεμα που τόσο λατρεύω, αφιερώνω μόνο ένα βιαστικό 10λεπτο στον καφέ μου και όχι ώρες ολόκληρες (α λα ελληνικά!) όπως του αξίζει, διαβεβαιώνω τον εαυτό μου ότι και σήμερα θα είναι μία υπέροχη μέρα... και... στρώνομαι στη δουλειά. ...Προσπαθώ τουλάχιστον... Βέβαια, όσο κι αν κοιτάω και ξανακοιτάω τη στοίβα απο τα βιβλία μπροστά μου, ξέρω ότι στο επόμενο λεπτό δεν πρόκειται να αποκτήσω καμία υπερδύναμη που θα με βοηθήσει να τα εξαφανίσω και στη συνέχεια να διακτινιστώ στη Χαβάη... οπότε το παίρνω απόφαση (...ναι, εδώ είναι το σημείο όπου ξεφυσάω με βαριά καρδιά!), πίνω λίγο καφέ ακόμα ελπίζοντας ότι αυτή η γουλιά θα με ξυπνήσει (κανά κουλουράκι δεν έχω ρε γα****, να βουτήξω...), ξαναξεφυσάω... διώχνω το άγχος μου ...και αρχίζω... γιατί έχω καμιά 10000 λέξεις ακόμα και δε βλέπω να τελειώνω.
Τέλεια... μια χαρά ξεκινήσαμε κι αυτόν τον μήνα... για να δούμε...
Ελπίζω μόνο αυτή τη βδομάδα να μην έχω ανάδρομο Ερμή.
Δε θα το αντέξω!
