Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Christmas a Londra... with an Italian twist!

Στο σπίτι επικρατεί ένας μικρός πανικός. Δεν ήξερα ότι μερικοί Ιταλοί μπορούν να κάνουν τόση φασαρία. Βλέπω σαλάμια, τυριά και ζυμαρικά παντού. Το κρασί δίνει και παίρνει και ακόμα δεν έχουμε καν αρχίσει το τραπέζι... τα κρέατα μαγειρεύονται κι εμένα ήδη μου τρέχουν τα σάλια! Χριστούγεννα αλά London για φέτος λοιπόν... με μια γεύση απο Ιταλία! Ο Ιταλός συγκάτοικός μου έχει καλέσει οικογένεια και φίλους και όπως είναι φυσικό, δεν καταλαβαίνω Χριστό τι γίνεται γύρω μου, μιας και απο τα 7 άτομα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο σπίτι, μόνο οι 3 μιλάνε αγγλικά και δυστυχώς δε προλαβαίνουν να μου μεταφράζουν και τα πάντα. Προσπαθώ κι εγώ λοιπόν να μάθω καμιά λέξη ιταλικά μπας και συνενοηθούμε. Ποιός ήξερε ότι "αγγούρι" σημαίνει στην υγειά μας στα ιταλικά? Κανείς? Ε, το μάθατε! Καλά μαζί μου τι μαθαίνει κανείς... να δείτε και το "ντομάτα" κάτι θα σημαίνει... πρέπει να ρωτήσω! Μου απαγορεύουν να βοηθήσω στο παραμικρό, οπότε κάθομαι κι εγώ σαν την αρχόντισσα και περιμένω το φαϊ. Μεγαλεία σου λέει!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους... Buon Natale!

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

London in white...

Ήξερα ότι υπήρχε λόγος που τόσες μέρες πάγωνε το κοκκαλάκι μου... θερμοκρασίες που δεν μπορώ να συνηθίσω εύκολα, όντας Ελληνίδα και γνωστή κρυουλιάρα (χαχα!)... αποζημιώθηκα όμως.... ρεπό σήμερα και σαν κάποιος να το ήξερε... ξύπνησα σ'ενα υπέροχο χιονισμένο Λονδίνο!
Nτυμένοι στα λευκά λοιπόν!!!
Τώρα ναι.... αρχίζεις και νιώθεις Χριστούγεννα!

___________________________
*** Soundtrack of the day ***
Dean Martin - Let it Snow!


Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Κάπου εκεί στο πουθενά θέλω να χαθώ...

Η ώρα περασμένη... εκμεταλεύομαι το γεγονός ότι ούτε αύριο έχω να πάω στη δουλειά και κάθομαι και παίζω την κουκουβάγια σε ώρες έι εμ. Χουχουλιάζω κάτω απο τα σκεπάσματα μου... και σιγοτραγουδάω μαζί με τη Lisa Hannigan όσα λόγια ξέρω από το ταξιδιάρικο τραγούδι της "Braile" με το οποίο έχω κολλήσει...
...και όλα είναι τόσο ήσυχα και ήρεμα...

______________________
***Soundtrack of the day ***
Braile - Lisa Hannigan

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Εγώ κι ο Παντελής...


Αφού δούλεψα όλη αυτή την εβδομάδα... (εργασία και χαρά κανονικά!)... ήρθε επιτέλους και η μέρα που έχω ρεπό.
Ξεκινάω απο το γεγονός ότι δεν ξύπνησα από τον ήχο του ξυπνητηριού... αντιθέτως έλιωσα στον ύπνο σαν το βόδι και κοιμόμουνα μέχρι τα μεσημέρια (περίπου δηλαδή!). Απόλαυσα ένα πλούσιο πρωινό και αφιέρωσα ώρες στα δημητριακά μου, στο αυγουλάκι μου, στο τσαγάκι μου και στην εφημερίδα μου.... ναι, ναι... high-class stuff!

Και μέχρι εκεί να πήγαινε η σημερινή μέρα... νομίζω θα μου ήταν σούπερ αρκετό... αλλά ειλικρινά η βόλτα που αποφάσισα να κάνω μετά ήταν κάτι παραπάνω απο όμορφη και αναζωογονητική.

Μιας και το Λονδίνο είναι πολύ μεγάλο και κάθε γωνίτσα του είναι και μια έκπληξη, αποφάσισα ότι όταν έχω ρεπό και διάθεση (και φυσικά θα συνομωτεί και ο καιρός υπέρ μου) θα βγαίνω να εξερευνώ. Προσωπικά λατρεύω τα παρκα... και ειδικά τα πάρκα στο εξωτερικό, που είναι μεγάλα, γεμάτα πράσινο, με λιμνούλες, ωραία γραφικά παγκάκια... λες και έχουν βγει απο κάδρο!
Hyde Park λοιπόν...

Εγώ περπατούσα αμέριμνα... όλα ωραία, όλα καλά... μπορεί και να σφύριζα κιόλας χαρούμενα, δε θυμάμαι... (όχι κάτσε... δεν ξέρω να σφυρίζω!)... βλέπω κάτι παπιούλες, εμπνέομαι και απο το σκηνικό και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες.Μόνο που τα πλάνα μου, άρχισε να μου τα χαλάει ένας σκιουρίνος - επίδοξο μοντέλο. Ότι και να πήγαινα να τραβήξω, έτρεχε και στεκόταν μπροστά... χωρίς υπερβολή! Του έδωσα λοιπόν την ευκαιρία να γίνει το επόμενο next top model... και ειλικρινά, με άφησε άναυδη.

Δημοσιοποιώ λοιπόν τις φωτογραφίες του γιατί πραγματικά πιστεύω ότι έχει δυνατότητες και μια μοναδικότητα που σίγουρα θα τον αναδείξει! Τον ονόμασα Παντελή.... πολλά υποσχόμενος...

~. (JS... τελικά αποτελείς έμπνευση... αλλά μη το πεις πουθενά! )
_______________________
**** To Soundtrack της ημέρας... ένα υπέροχο τραγούδι****
~. "GETTING SOME FUN OUT OF LIFE" - Madeleine Peyroyx .~

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Me and my coffee...

Λονδίνο...9:45 το πρωί. Έχοντας τελειώσει τις όποιες υποχρεώσεις μου απο νωρίς, αποφάσισα να μη γυρίσω σπίτι και να το παίξω τουρίστας.

Κατέβηκα London Bridge, και περπατούσα αργά... δίνοντας χρόνο σε κάθε μου βήμα να αφουγκραστεί το σημείο που πατούσε. Έπαιρνα βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να χωρέσω όλη τη μυρωδιά του Λονδίνου σε μία ανάσα. Έκατσα στο πιο μικρό καφέ που έχω κάτσει ποτέ... όπου με σερβίρησε το πιο cool χτένισμα που έχω δει ποτέ σε κοπέλα... απολαμβάνοντας το capuccino μου (πάντα decaf) και την απίστευτη θέα που είχα μπροστά μου.

Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι... δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο για την υπόλοιπη μέρα... ήθελα να αράξω εκεί. Εγώ και ο καφές μου...

(as said to my friend JS)

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Οι φίλοι δίνουν ζωή, η μοναξιά σκοτώνει ...

Η κοινωνική απομόνωση κάνει τόσο κακό στον οργανισμό όσο το κάπνισμα, το αλκοόλ και η παχυσαρκία. Αν έχουμε φίλους έχουμε διπλάσιες πιθανότητες να ζήσουμε περισσότερο. Αντιθέτως η μοναξιά βλάπτει την υγεία τόσο σοβαρά όσο το τσιγάρο, το αλκοόλ και η παχυσαρκία.

Μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι ένα από τα πιο σπουδαία «όπλα» μας στον αγώνα για σωματική και ψυχική υγεία είναι οι «δικοί μας άνθρωποι», οι φίλοι και η οικογένεια. Αποδείχτηκε ότι η ύπαρξη ενός υγιούς κοινωνικού δικτύου αύξησε τις πιθανότητες για επιβίωση σε άτομα όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων κατά 50% σε μια περίοδο επτά ετών. Στον αντίποδα, η κοινωνική απομόνωση φαίνεται ότι αυξάνει ραγδαία το ποσοστό της θνησιμότητας, κάνον
τας τόσο κακό στον οργανισμό όσο το κάπνισμα, ο αλκοολισμός και η παχυσαρκία.
Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ύπαρξη μόνο λίγων φίλων ισοδυναμεί με το να καπνίζει κανείς 15 τσιγάρα την ημέρα.


Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Βrigham Υoung της Γιούτα συγκέντρωσαν και ανέλυσαν στοιχεία από 150 προηγούμενες έρευνες που εξέταζαν τις πιθανότητες επιβίωσης σε σχέση με την κοινωνική ζωή του ατόμου, μελετώντας επί επτά χρόνια περισσότερους από 300.000 ανθρώπους σε τέσσερις ηπείρους. Το συμπέρασμα είναι κατηγορηματικό: σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι ωφελούν σημαντικά την υγεία μας και μας κρατούν υγιείς και δυνατούς για περισσότερα χρόνια στη ζωή. « Οταν κάποιος συνδέεται με μια κοινωνική ομάδα, νιώθει ευθύνη για άλλα ά
τομα. Αυτή η αίσθηση του σκοπού δίνει νόημα στη ζωή... Θεωρούμε τις ανθρώπινες σχέσεις δεδομένες. Είμαστε σαν τα ψάρια που δεν αντιλαμβάνονται ότι ζουν μέσα στο νερό. Είμαστε κοινωνικά όντα, “σχεδιασμένοι” να ζούμε και να εργαζόμαστε σε ομάδες. Οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους μάς συντηρούν και επιδρούν άμεσα στην ψυχική και στη σωματική μας υγεία» λέει η επικεφαλής της έρευνας δρ Τζουλιάν Χολτ-Λούνσταντ.

Αντίθετα, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να αποβεί καταστρεπτική σε κάθε ηλικία: ισοδυναμεί με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα, την ημερήσια κατανάλωση έξι ποτών, την έλλειψη άσκησης και το αυξημένο σωματικό βάρος. Μάλιστα σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, αποδεικνύεται ότι όσοι δεν παντρεύονται ποτέ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν νέοι σε σχέση με όσους ανεβαίνου
ν τα σκαλιά της εκκλησίας ή ακόμη και σε σχέση με εκείνους που είναι χωρισμένοι. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει «ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός κοινωνικών σχέσεων» για καλή υγεία, αλλά οι άνθρωποι ζουν καλύτερα και περισσότερο όταν δεν νιώθουν μόνοι, έχουν τακτικές κοινωνικές επαφές, καλή επικοινωνία με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και κάποιον τον οποίο μπορούν να εμπιστευτούν και στον οποίο μπορούν να βασιστούν σε περίπτωση ανάγκης.

Επίσης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε όσους προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη φυσική ανθρώπινη με επαφή με την επικοινωνία μέσω απρόσωπων τεχνολογιών, όπως οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης τύπου
Facebook.

« Γιατροί και μέσα μαζικής ενημέρωσης λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους κινδύνους που κρύβει για την υγεία μαςτο κάπνισμα, το άγχος, η παχυσαρκία και η έλλ
ειψη άσκησης. Με βάση όμως όσα προκύπτουν από την έρευνα, θα πρέπει να προσθέσουν αμέσως σε αυτόν τον κατάλογο και τον παράγοντα “μοναξιά”. Οι γιατροί θα πρέπει να αξιολογούν τακτικά την κοινωνική ζωή των ασθενών και να παροτρύνουν όσους είναι απομονωμένοι να κοινωνικοποιούνται και να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες » λέει η δρ Χολτ-Λούνσταντ.


ΚΕΦΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ


  • Οσοι πίνουν μαζί με φίλους έχουν 90% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πρόβλημα αλκοολισμού.
  • Σύμφωνα με την Αμερικανική Ενωση Χειρουργών, η επίσκεψη αγαπημένων προσώπων ύστερα από μια επέμβαση μειώνει σημαντικά τον πόνο του ασθενούς.
  • Οι ηλικιωμένοι που έχουν καλή κοινωνική ζωή και δεν νιώθουν μόνοι ζουν κατά 22% περισσότερο απ΄ όσους έχουν ελάχιστους φίλους.
  • Τα τραύματα επουλώνονται δύο φορές πιο γρήγορα όταν δεχόμαστε στοργή από τους οικείους μας.


(Πηγή: ΤοΒήμαOnline, Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010)

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Ενώ εσύ κοιμόσουν...


Κοριτσάκι κοιμάσαι?


Δεν ξέρω...


Αλλά άμα ονειρεύομαι μη με ξυπνάς.

Είμαι καλά.


Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Έχω τη μυρωδιά σου παντού γύρω μου.

Και μ'αρέσει. Κι ανασαίνω. Και χαμογελώ.

Όχι δεν θέλω να ξυπνήσω. Γιατί με σκουντάς?

Σου είπα αν είναι όνειρο μη με ξυπνάς.

Χαμογέλα μου. Και κράτα με αγκαλιά.

Μόνο αυτό.


Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Έλα μαζί μου. Έλα να δεις.

Έλα να δεις που μπορούμε να φτάσουμε.

Έχει πολλά να κάνουμε εδώ που είμαι.

Μαζί.

Σου είπα πόσο όμορφα είναι όλα όταν μου χαμογελάς?

Είναι όμορφο το γέλιο σου.

Να μου χαμογελάς. Μην το ξεχνάς.


Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Με κρατάς? Μη μ'αφήνεις.

Μαζί είναι πιο καλά. Μείνε.

Όχι δεν θέλω να ξυπνήσω.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Και θέλω να το ζήσω.


Έχω πινέλα εδώ που είμαι. Και μπογιές.

Θες να βάψουμε τον κόσμο?

Διάλεξε ένα χρώμα. Ένα χρώμα όποιο θες.

Κι όλα θα τ'αλλάξουμε. Μόνο χαμογέλα μου.

Μόνο αυτό.


Ξέρεις πως είναι να ριγείς?

Μ'ακουμπάς και χάνομαι.

Και η θεά στα χαμένα είναι η πιο ωραία.

Μείνε.


Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Μη με ξυπνάς.

Θέλω τ'όνειρο που ζω να μην τελειώσει.

Πόσο κρατάει ένα λεπτό?

Μπορείς να το κάνεις παντοτινό?


Μείνε.

Και κοίτα με στα μάτια.

Κοίτα με και δες.

Όχι μόνο το χρώμα. Κοίτα πιο βαθιά.

Κοίτα και δες όσα δε σου είπα.

Κράτα με.

Κράτα με και μη μ'άφήνεις.

Μη μ’αφήσεις να σ’αφήσω…


Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Είναι ωραία γιατί είσαι κι εσύ εδώ...



Κοριτσάκι? Kοιμάσαι…


Ήταν ωραία… γιατί ήταν κι αυτός εδώ…





Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

La καταστασιόν tres απελπιστίκ...


Κόκκινο. Το αμάξι φούρνος. Έβαλα το κλιματιστικό αλλά η μαλ@κία δε μου κάνει τη χάρη να δροσίσει. Πόσα δευτερόλεπτα έχω ακόμα για να γίνει πράσινο και να φύγω? Είμαι και μετά τη δουλειά και δεν έχω κουράγιο για τίποτα. Ο διπλανός έχει βάλει τέρμα Κιάμο... τώρα βρήκε κι αυτός? Άμα του σφυρίξω εγώ ξέρει τι τον περιμένει? Το χαϊβάνι...


Κόκκινο. Τι ώρα είναι? Νιώθω τον ιδρώτα να κολλάει σ’όλο μου το σώμα… Θέε μου, πάλι σαν γουρούνι έγινα! Να θυμηθώ να μου βάλω ταμπελάκι να μη με πλησιάζει άνθρωπος στα 50 μέτρα! Καλά λένε οι ζέστες δεν είναι για πολλές επαφές. Στο τέλος θα με μαζεύουν από εδώ με τα κουταλάκια. Την επόμενη φορά να θυμηθώ να στρίψω από αλλού… γιατί αυτό το φανάρι πολύ με σνομπάρει.


Κόκκινο. Σκέφτομαι παραλίες και φουσκωτά στρώματα σε trendy fluo χρώματα. Σκέφτομαι αντηλιακά και λαδερά σ’όλο μου το κορμί… κι ας σιχαίνομαι την ηλιοθεραπεία. Το πήρα απόφαση… φέτος θα μαυρίσω. Ναι... ένα ακόμη must-do στη λίστα μου για φέτος. Και πολύ καφέ. Παγωμένο! Φραπέ! Κι ας μη το πίνω κι αυτό. Τι σου κάνει η ζέστη…


Κόκκινο. Αργούμε κι άλλο μωρέ? Το φανάρι μάλλον κάνει χάρες στην κοπέλα με τα περίεργα μαλλιά και το πολύχρωμο μακιγιάζ. Μπορεί να την έχεις πετύχει κι εσύ καμιά φορά. Κάνει τα ζογκλερικά της με μπάλες και κορίνες, στο τέλος χαμογελάει και περνάει για το χρήμα. Καλή είσαι και του λόγου σου, πολύ το γουστάρω το όλο σκηνικό… αλλά βρε κούκλα μου… μέσα στην τόση ζέστη… ΤΙ ΦΑΣΗ??? Την παλεύεις???


Κόκκινο. Αναστεναγμός.

Κόκκινο. Κι άλλος αναστεναγμός.


Πράσινο.


ΠΡΑΣΙΝΟ???

ΕΦΥΓΑΑΑΑ!!! Πατάω το γκάζι σαν άλλος Σουμάχερ και δεν σταματάω πουθενά και για κανέναν। Αλίμονο στους πεζούς που θα βρεθούν μπροστά μου! Οι κινήσεις πλέον στο τιμόνι είναι καθαρά μηχανικές. Και στο παρκάρισμα μπροστά στο σπίτι δεν σκέφτομαι καν αν χωράω ή όχι. Το μόνο που θέλω είναι να μπω σπίτι. Και να κάνω παρέα στον καινούριο καλύτερο μου φίλο…


Τον Air Condition!!!



Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Και που λες φίλε μου καρέκλα...

...καιρό έχουμε να τα πούμε...

Ψιχαλίζει. Και είναι Ιούνιος. Βρε μπας και έχω μείνει ακόμα σε φάση Αγγλίας? Πέρσι τέτοιον καιρό και το σκηνικό ήταν ίδιο. Ή όχι?

Όχι... πέρσι ήμουν εγώ, το τσάι μου και μια στοίβα βιβλία. Κάλτσες και υγρασία που την ένιωθε και η τελευταία τρίχα της κεφαλής μου. Πιστολάκι μου, στερνό μου εργαλείο... τι κι αν σ'είχα? Άχρηστο μου βγήκες.

Φέτος είμαι εγώ... το μπαλκόνι μου, η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, το ποτηράκι μου με λικέρ μαστίχα και ένα φεγγάρι χαμένο στο γκρίζο. Και ο Χοντρός! Υποσχέθηκα να τον ξεκινήσω δίαιτα. Πρέπει να κάνει κορμί για την παραλία. Και οι υποσχέσεις, είναι υποσχέσεις. Θα του πάρω και καινούριο κολλάρο. Το κόκκινο δεν είναι πλέον in.

Υποσχέθηκα να πάω και διακοπές σε νησί. Γυναικοπαρέα. Θα πασαλείψουμε τα κορμιά μας με λαδερά να γίνουμε σαν άλλες μαύρες γαζέλες... και θα τα απλώσουμε στις παραλίες να προκαλέσουμε λίγο αίσθηση. "Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι, διάφανο και ροζ μπικίνι...", που τραγουδάει και η Πωλίνα. Τύφλα να έχει μετά η Naomi Campbell! Χα!

Υποσχέθηκα να μην παίρνω άλλο μάτι τον γείτονα απέναντι που πάει συνέχεια και σκαλίζει το ψυγείο για φαϊ. Σήμερα τον έπιασα τουλάχιστον 5 φορές. Εκτός μεσημεριανού και δείπνου. Και μετά λένε εγώ τρώω πολύ. Την κ.Λίτσα την άφησα στην ησυχία της. Η μπουγάδα της πλέον δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Ούτε καινούριο μαγιώ δεν πήρε. Έχει ακόμα το περσινό. Το είδα. Πήγε για μπάνιο το περασμένο Σαββατοκύριακο και το κότσαρε να μας δείξει ότι πήγε να βουτήξει. Κρατάει κι αυτή σιλουέτα. Καλά κάνει. Εμείς μείναμε...

Υποσχέθηκα κι έναν πίνακα. Στον εαυτό μου. Για τους άλλους έκανα αρκετούς. Έμπνευση δεν έχω μόνο τώρα και έχω μείνει με το πινέλο ανα χείρας. Τις συναυλίες του καλοκαιριού δεν θα τις αναφέρω καν. Τις υποσχέθηκα κι αυτές όλες στον εαυτό μου, αλλά μάλλον πήγα σε αρκετές πέρσι για να πάω και φέτος. Αυτό... ή κάποιος με μάτιαξε να έχω κάτι άλλο να κάνω όλο το καλοκαίρι και να μην μπορώ να πάω.

Πολλά υποσχέθηκα. Τι θα κάνω, κι αν τελικά τα κάνω δεν ξέρω... αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα με περιμένει ένα διαφορετικό καλοκαίρι. Καλό... κακό... μέτριο... συναρπαστικό... θα δείξει.

Αυτά που λες καρέκλα...
Καλό μας βράδυ...



Τρίτη 25 Μαΐου 2010

May Day... σημαίνει...

Εσύ άκουσες τον καινούριο δίσκο των May Day?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Είναι όπως όταν γελάς δυνατά με την ψυχή σου σα μικρό παιδί. Είναι όπως ο ενθουσιασμός του πρώτου δώρου -τάχα μου- από τον Άη Βασίλη. Είναι σαν το πρώτο σου φιλί στα 13. Ναι... αυτό που έσφιξε το στομάχι σου, που σ'έκανε να καραμελώσεις και να βλέπεις πεταλούδες πράσινες, κίτρινες και μπλε.


Αυτή η Γυάλινη Σφαίρα δεν είναι σαν τις άλλες. Δεν είναι μόνο χιόνι και ωραίες φιγουρίτσες που στραφτοβολάνε. Έχει κλεισμένη μέσα της και τις 4 εποχές, είναι γεμάτη χιλιάδες χαμόγελα, χρώματα κι αρώματα... σαν ένα μικρό ουράνιο τόξο... κάθε κομμάτι ένα χρώμα, ένα συναίσθημα, μια γεύση, ένα άρωμα, ένα όνειρο. Σαν ένα τρελό rollercoaster, σηκώνεις τα χέρια ψηλά, κλείνεις τα μάτια, σου δίνει φόρα και σε γεμίζει ηλεκτρισμό.


Σίγουρα δεν είναι σαν τις άλλες. Αυτή η Γυάλινη Σφαίρα θα σε ταξιδέψει, θα σε ταρακουνήσει, θα σε στροβιλίσει, θα σε γυρίσει ανάποδα και πάλι απ΄την αρχή.... Θα κολλήσει σαν τσίχλα στο χαλί σου...
Θα σε κερδίσει...
ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ... ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ... ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΤΕ ΤΗΝ!!!



Ο δίσκος των May
Day, "Γυάλινη Σφαίρα" στα ραφάκια του δισκοπωλείου σας από 25/05 από την δισκογραφική εταιρεία ΛΥΡΑ .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


"ΜAY DAY" σημαίνει ... ανοιξιάτικη μέρα...


Οι May Day έρχονται από τη Θεσσαλονίκη για να μας παρουσιάσουν τη "ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ"। Έναν δίσκο με πρωτότυπα, νεανικά, κομμάτια σε ποπ - ροκ ύφος που κυκλοφορεί από τη δισκογραφική εταιρία ΛΥΡΑ.

Οι May Day είναι :


Μπάμπης Συντάκης : φωνή, ακουστική κιθάρα

Ελβίρα Δαγιόγλου : φωνή

Νίκος Μπάσης : ηλεκτρική κιθάρα, φωνή

Γιώργος Τσαλίκης : μπάσο

Γιώργος Θεοδωρόπουλος : πλήκτρα

Δημήτρης Γόκτσης : τύμπανα

ΜΑΥ DAY ~ ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ Promo video


Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Τζούλια... έλαααα... πάμε Κάννες!!!


Ναί, την είδα. Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των σινεφίλ που παρακολούθησαν το επίμαχο βίντεο. Έκανα πέρα για ένα απόγευμα τον Ρόμαν Πολάνσκι και τον Πέδρο Αλμοδοβάρ και αφιέρωσα το ενδιαφέρον μου στην ανερχόμενη εθνική μας σταρ! (ποιά Βουγιουκλάκη τώρα....)
Κι απ'οτι φαίνεται η περιέργεια μου, μου έκανε καλό... ποτέ ξανά τσόντα τέτοιος πνευματικός πλούτος!


"Ανατροπές στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας έχει προκαλέσει η μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία που γνωρίζει η ταινία της Τζούλιας Αλεξανδράτου.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ήταν έτοιμο -όπως κάθε χρόνο- να ρίξει όλο το βάρος στην προώθηση της ελληνικής συμμετοχής στον διαγωνισμό της Eurovision, αλλά, πριν απο λίγες ημέρες ανακοινώθηκε πως η ταινία της Τζούλιας προτάθηκε για τα βραβεία στο Hot d'Or, το ετήσιο φεστιβάλ ταινιών πορνό που διεξάγεται τον Μάιο στις Κάννες και είναι η απάντηση της βιομηχανίας του πορνό στα βραβεία Όσκαρ.

Η ταινία της Τζούλιας Αλεξανδράτου έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές. Οι κυριότερες υποψηφιότητες της, είναι στις κατηγορίες καλύτερης ταινίας, καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, καλύτερου οργασμού και καλύτερης πίπ@ς.

Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος και η υφυπουργός Άντζελα Γκερέκου αποφάσισαν πως δεν χωράνε δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη και ανακοίνωσαν πως όλα τα κονδύλια του υπουργείου θα διατεθούν για την στήριξη της ταινίας της Τζούλιας Αλεξανδράτου στο Φεστιβάλ Πορνό των Καννών -επειδή υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για εθνική διάκριση- ενώ ο Γιώργος Αλκαίος θα ταξιδέψει στο Όσλο με δικά του έξοδα και θα φορέσει τα ρούχα που φορούσε πέρσι ο Σάκης Ρουβάς. (...)

Ο Παύλος Γερουλάνος και η Άντζελα Γκερέκου θα συνοδεύσουν την Τζούλια στις Κάννες, σε μια προσπάθεια να διακριθεί η ταινία και να γίνει ξανά μόδα η Ελλάδα σε όλο τον κόσμο. (...) Η ελληνική αποστολή θα ταξιδέψει στις Κάννες με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο και θα καταλύσει στο πολυτελές ξενοδοχείο Carlton.

Με εντολή του Γιώργου Παπανδρέου, αμέσως μετά την προβολή της ελληνικής ταινίας, θα διοργανωθεί ένα ξέφρενο και χλιδάτο πάρτι, στο οποίο θα τραγουδήσουν η Νανά Μούσχουρη και ο Γιώργος Νταλάρας. Στο ελληνικό πάρτι θα είναι καλεσμένη η αφρόκρεμα του διεθνούς τζετ σετ και προβλέπεται σπάσιμο πιάτων και ποτηριών, αλλά και λουλουδοπόλεμος. Το κλου της βραδιάς θα είναι η εμφάνιση της Τζούλιας η οποία θα αρπάξει ένα τραπέζι και θα χορέψει το "Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας", ενώ ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης και εξέχοντα μέλη της ελληνικής εφοπλιστικής ελίτ θα την περιλούζουν με ακριβή γαλλική σαμπάνια και θα τη ραίνουν με πετροδολάρια.

Ο γαλλικός τύπος αναφέρεται με κολακευτικά σχόλια στην Τζούλια Αλεξανδράτου και δεν διστάζει μάλιστα να την βαφτίσει "Ελληνίδα Μπε-Μπε", εξαιτίας της ομοιότητας της με την Μπριζίτ Μπαρντό."


Ποιός καημένος δεν την είδε ακόμα???



(Πηγή: Get a Lifo, Free Press, No195)

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Εσύ τι κάνεις Κυριακή?


Δευτέρα απόγευμα... παρέα: ο Χοντρός και μια κούπα ζεστός γαλλικός. Σκέτος. Χρειάζομαι κάτι δυνατό να ανοίξει το μάτι μου πλήρως. Δύσκολα ξυπνήσαμε σήμερα. Μήπως γιατί δεν ήθελα να τελειώσει το χθες?


"Youou... you give me something.... something that nobody else can giiive..."...
Έτσι άρχισε. Η (κατα τ'άλλα) "ήσυχη" βραδιά. Βγήκα για ένα αθώο ποτό και βρέθηκα front row σε συναυλία. Έτσι ένιωσα. Ή τουλάχιστον αυτό σου βγάζουν οι Dr. FUNK. Όλα τόσο δεμένα... και τόσο άλλου επιπέδου... νομίζω ότι μπορώ να τους συγκρίνω μόνο με συγκροτήματα που παίζουν έξω. Και, όχι, δε νομίζω ότι υπερβάλλω. Χάθηκα κυριολεκτικά μέσα στις νότες των Jamiroquai, Fatboy Slim, Red Hot Chilli Peppers, The Hives, Franz Ferdinand, Rage Against the Machine, Kings of Leon, White Stripes, The Subways, Muse, Jet, The Killers, Mando Diao, Depeche Mode, Prodigy ...Ω θεοί!!!! Πραγματικά τι playlist ήταν αυτό???

Γελούσα συνεχώς. Χοροπηδούσα ασταμάτητα. Σαν το βατράχι. Σήκωνα τα χέρια μου στο χάος και τραγουδούσα δυνατά. Καλύτερα από βατράχι. Αλλά ξελαρυγγιάστηκα. Δεν βαριέσαι... αυτή η έξοδος άξιζε και το λαρύγγι μου και που σέρνω σήμερα τα πόδια μου σαν το σαλιγκάρι. Κι όλες οι Δευτέρες μου απο'δω και πέρα έτσι το κόβω να είναι. Γιατί κάθε Κυριακή θα κλείνω reserve front row. Στ
ο Limani. Με Dr.FUNK.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Ρε γαμώτο.... τι βόλτα!...


Έχετε αντιληφθεί ότι η µόνη περίοδος της ζωής µας που µας αρέσει να µεγαλώνουµε είναι όταν είµαστε παιδιά; Εάν είσαι κάτω των 10 ετών, είσαι τόσο ενθουσιασµένος που µεγαλώνεις που σκέφτεσαι τµηµατικά.


«Πόσων ετών είσαι;», «Είµαι τέσσερα και µισό!» Ποτέ δεν είσαι τριάντα έξι και µισό... Είσαι τέσσερα και µισό, και περπατάς στα πέντε! Αυτό είναι το κλειδί!

Μπαίνεις στην εφηßεία, και τώρα κανείς δεν µπορεί να σε συγκρατήσει. Πηδάς στον επόµενο αριθµό, ή ακόµη και µερικούς αριθµούς µπροστά.

«Πόσων ετών είσαι;» «Θα γίνω 16!» Μπορεί να είσαι 13, αλλά έ, θα γίνεις 16! Και τότε έρχεται η καλύτερη µέρα της ζωής σου! Γίνεσαι 21. Ακόμα και οι λέξεις ακούγονται σαν ιεροτελεστία. ΓΙΝΕΣΑΙ 21... ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ !!!

Αλλά τότε περνάς στα 30. Ωωωω, τί έγινε εδώ; Ακούγεσαι σαν χαλασµένο γάλα! Αυτός ΠΕΡΑΣΕ, έπρεπε να τον πετάξουµε. Δεν έχει πλάκα πια, είσαι απλά ένας ξινισµένος λουκουµάς. Τι πάει στραßά; Τί άλλαξε;

ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, και τότε ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40. Ουάου! Πάτα φρένο, όλα σου ξεγλυστρούν. Πριν να το καταλάβεις, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και τα όνειρά σου χάνονται...

Αλλά! Για περίµενε!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60. Δεν πίστευες ότι θα τα έφθανες!

Οπότε ΓΙΝΕΣΑΙ 21, ΠΕΡΝΑΣ στα 30, ΠΕΡΠΑΤΑΣ στα 40, ΦΘΑΝΕΙΣ τα 50 και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΩΣ τα 60.

Έχεις αναπτύξει τόσο µεγάλη ταχύτητα που ΧΤΥΠΑΣ τα 70! Μετά απ'αυτό, η κατάσταση είναι µέρα µε τη µέρα. ΧΤΥΠΑΣ την Τετάρτη!

Μπαίνεις στα 80 και κάθε μέρα είναι ένας πλήρης κύκλος. ΧΤΥΠΑΣ το γεύμα. ΠΕΡΝΑΣ στις 4:30. ΦΘΑΝΕΙΣ την ώρα του ύπνου. Και δεν τελειώνει εκεί. Στα 90 σου, αρχίζεις να οπισθοδρομείς. «Ήμουν ΜΟΛΙΣ 92».

Και τότε κάτι παράξενο συµßαίνει. Εάν καταφέρεις να ξεπεράσεις τα 100, ξαναγίνεσαι µικρό παιδί. «Είµαι 100 και µισό!».

Μακάρι να φθάσετε όλοι στα υγιή 100 και µισό!!!...



ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ

1. Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.

2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.

3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.

4. Απολαύστε τα απλά πράγµατα.

5. Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε µέχρι να σας κοπεί η ανάσα.

6. Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υποµείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το µόνο άτοµο, που µένει µαζί µας για ολόκληρη τη ζωή µας είναι ο εαυτός µας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.

7. Περιßάλλετε τον εαυτό σας µε ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η µουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, οτιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.

8. Να τιµάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, ßελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της ßελτιώσεως, ζητήστε ßοήθεια.

9. Μην κάνετε ßόλτες στην ενοχή. Κάντε µια ßόλτα στα µαγαζιά, ακόµη και στον διπλανό νοµό ή σε µια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που ßρίσκεται η ενοχή.

10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.

ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:

Η ζωή δεν µετριέται από τον αριθµό των αναπνοών που παίρνουµε... αλλά από τις στιγµές που µας κόßουν την ανάσα!!!

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουµε στον τάφο µε ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρηµένο σώµα, αλλά κυρίως για να ξεγλυστρούµε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντληµένοι, φωνάζοντας....

«....ρε γαµώτο....τί ßόλτα!»....


(George Carlin)

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Live different....


Σαν άνθρωπος έχεις το δικαίωμα και την υποχρέωση να πιστεύεις ό,τι θέλεις, να αγαπάς όποιον και ό,τι θέλεις, να εκφράζεσαι όπως θέλεις, να αποφασίζεις για τη ζωή σου με όποιον τρόπο θέλεις, μόνο όμως αν έχεις την ωριμότητα και τη γνώση ώστε να αποδέχεσαι τις συνέπειες των πράξεών σου χωρίς να κατηγορείς τους άλλους και αν έχεις το θάρρος να αναλαμβάνεις την ευθύνη των αποφάσεών σου.

Ποτέ να μην κάνεις τα πράγματα όπως τα κάνουν οι άλλοι. Να τα κάνεις με τον δικό σου τρόπο ακόμα και αν κανείς δε συμφωνεί μαζί σου. Διαφορετικά καλύτερα να μην κάνεις τίποτα, γιατί θα ζήσεις μια ζωή όπως τη θέλουν οι άλλοι και όχι όπως την θέλεις εσύ.
Να αισθάνεσαι με τη δική σου καρδιά και να σκέφτεσαι με το δικό σου μυαλό και όχι με το μυαλό των άλλων.

Ποτέ μην ακολουθείς τυφλά άλλους, είτε είναι άνθρωποι, είτε ομάδες, είτε ιδεολογίες. Μη παρασύρεσαι απο κανέναν και μην ανήκεις σε "κοπάδια", διότι σε "κοπάδια" συμμετέχουν πρόβατα και όχι άνθρωποι με δική τους θέληση.

'Ετσι μόνο θα είσαι ο εαυτός σου...
...γιατί αν δεν είσαι ο εαυτός σου...
...τότε δεν είσαι κανένας.


Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Χορεύω και δε σταματώ!


Ε-ΡΩ-ΤΕΥ-ΤΗ-ΚΑ!!! Ερωτεύτηκα!
Τα ρούχα τους. Το στυλ τους. Τον αέρα τους. Τη ζωντάνια τους!


Lindy hoppers.... τους ερωτεύτηκα πριν καν τους δω να χορεύουν.
Ο ρυθμός τους με συνεπήρε... η μουσική, ο ήχος και το χρώμα της... οι κινήσεις τους, τα κόλπα τους έριξαν το σαγόνι μου στα πατώματα... αυτοί παιδί μου δεν πατούσαν στη γη, χόρευαν και πετούσαν με τέλειο συγχρονισμό! Είναι δυνατόν να μη σου φτιάξουν τη διάθεση?
Ήταν πραγματικά συγκλονιστικά όμορφο... και ό,τι πιο χαρούμενο έχω δει τον τελευταίο καιρό!



Τι ακριβώς είναι το lindy hop?

Το Lindy Hop είναι ο πρώτος swing χορός σε ζευγάρια, το πρώτο από όλα τα είδη Swing που γνωρίζουμε σήμερα και συνδέεται στενά με την Big Band Swing Music των δεκαετιών 1920 έως 1940. Ξεκίνησε στο Χάρλεμ, έχει αφρο-αμερικάνικες ρίζες και χορευόταν στην Αμερική στο μεσοπόλεμο.(‘20s-‘30s) ‘Ηταν επανάσταση! Για πρώτη φορά μαύροι και λευκοί χορεύαν μαζί, οι γυναίκες φορούσαν κοντές φούστες και πηδούσαν στον αέρα!

Τα χρόνια που ακολούθησαν, η μουσική κουλτούρα των Αμερικανών άλλαξε και το Lindy Hop εξαφανίστηκε. Το παραδοσιακό "Lindy Hop" σταδιακά εξαφανιζόταν καθώς το Be-Bop και το Rock n'Roll κυριαρχούσαν στη μουσική σκηνή. Μπορεί να μη χορευόταν πια στα πάρτυ και τα μαγαζιά, όμως υπήρξε η βάση πολλών μετέπειτα στυλ χορού όπως τα Boogie Woogie, Jitterbug, Balboa, East and West coast swing, Jive, το Rock ‘n Roll και πολύ αργότερα το Hip Hop!

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, νέοι απο την Ευρώπη και την Καλιφόρνια άρχισαν να χορεύουν και πάλι Lindy Hop όπως στο διάσημο Savoy Ballroom και στο Cotton Club! Δεν χρειάστηκαν παρά μόλις λίγα χρόνια για να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή οι Lindy hoppers είναι περισσότεροι απο ποτέ! Απο το Παρίσι,τη Στοκχόλμη και το Λος Άντζελες μέχρι το Τόκυο, τη Σιγκαπούρη και το Μπουένος Άϊρες!!

Απο τον Οκτώβρη του 2006 το Lindy Hop ήρθε και στην Ελλάδα! Ο Ελβετός Michael Widmer φανατικός lindy-hopper ίδρυσε τη Swing Dance Association στην πόλη του, τη Βέρνη. Η αγάπη του για την Ελλάδα μέσα απο τα ταξίδια του με
ποδήλατο τον έφεραν στη Θεσσαλονίκη. Εδώ χορεύει, διδάσκει και μαζί με τον Αλέξανδρο Μαρίνη δημιούργησαν την πρώτη Lindy Hop κοινότητα στην Ελλάδα, το Lindy Hop Greece!



Lindy Hop Greece Swinging at Bios
Lindy Hop Showdown 2006

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.myspace.com/lindyhop_greece
Email:
lindyhop.greece@gmail.com

(Πηγή: Facebook Lindy Hop Greece Group)