Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Αντίο μπουγάτσα...

Σχεδόν 2 βδομάδες που γύρισα και ακόμα με το μυαλό μου πίνω φραπέ και παίζω τάβλι. Κι ας μην είμαι γενικά του φραπέ κι ας μην είμαι καλή στο τάβλι. Μέχρι κι ο πατέρας έκανε την υπέρτατη κίνηση και αγόρασε φραποχτυπητήρι πρώτη μέρα που γύρισα Ελλάδα. Έπρεπε να ξενιτευτούμε για να μπουν κάποια πράγματα στο σπίτι. Και δώστου φτιάχναμε φραπεδούμπες, τίνγκα στον αφρό, και δώστου φεύγαν τα ποτήρια, κουβάδες ολόκληροι.

Και τώρα που γύρισα πάλι Λονδίνο, έχω λιγούρες και ψάχνω βραδιάτικο να βρω συνταγή για να κάνω γλυκό. Λέω να δοκιμάσω την τύχη μου σε κάτι πιο βρετανικό. Όσο ανατρέχω όμως στο αγαπημένο google για ιδέες και συνταγές, ακόμα γεύομαι Θεσσαλονίκη... να λίγο κανέλα και άχνη ζάχαρη. Α ρε μπουγάτσα... πως μου λείπεις.


3 σχόλια:

warina είπε...

Αύριο πρωί πρωί θα πάω εδώ στον κυρ-Γιάννη και θα πάρω μία λαχταριστή μπουγάτσα! Θα σε σκέφτομαι όταν την τρώω.. Nα έχεις στο νου σου να νιώσεις τα vibes για να σου έρθει η γεύση! :P

jazzman είπε...

Αννούλα δοκίμασε μήπως βρεις γαλακτομπούρεκο ...

Ioanna είπε...

Έχω να σχολιάσω τα άπαντα!!!!!!!!
Αυτό με την φραπεδιέρα και το τάβλι απλά έλιωσα!!!!. Κλαίω!!!.
Και εγώ έτσι λέω. Έπρεπε να ξενιτευτώ για να μπουν μερικά πράγματα σε μία τάξη... α μα πια! :PPP.

Τώρα για την μπουγάτσα οκει... Εκεί, Θεσσαλονίκη για πάντα!. Όμως χτύπα ένα γαλακτομπούρεκο βρε παιδί μου αν βρεις! Κάπου θα έχει μαγαζάκι με ελληνικά ή έστω ανατολίτικα γκυκά... δεν γίνεται!.

Χαιρετσμούς, bye:).