London in white...

Ήξερα ότι υπήρχε λόγος που τόσες μέρες πάγωνε το κοκκαλάκι μου... θερμοκρασίες που δεν μπορώ να συνηθίσω εύκολα, όντας Ελληνίδα και γνωστή κρυουλιάρα (χαχα!)... αποζημιώθηκα όμως.... ρεπό σήμερα και σαν κάποιος να το ήξερε... ξύπνησα σ'ενα υπέροχο χιονισμένο Λονδίνο!

Nτυμένοι στα λευκά λοιπόν!!!
Τώρα ναι.... αρχίζεις και νιώθεις Χριστούγεννα!

___________________________
*** Soundtrack of the day ***
Dean Martin - Let it Snow!

Κάπου εκεί στο πουθενά θέλω να χαθώ...

Η ώρα περασμένη... εκμεταλεύομαι το γεγονός ότι ούτε αύριο έχω να πάω στη δουλειά και κάθομαι και παίζω την κουκουβάγια σε ώρες έι εμ. Χουχουλιάζω κάτω απο τα σκεπάσματα μου... και σιγοτραγουδάω μαζί με τη Lisa Hannigan όσα λόγια ξέρω από το ταξιδιάρικο τραγούδι της "Braile" με το οποίο έχω κολλήσει...

...και όλα είναι τόσο ήσυχα και ήρεμα...

______________________
***Soundtrack of the day ***
Braile - Lisa Hannigan

Εγώ κι ο Παντελής...

Αφού δούλεψα όλη αυτή την εβδομάδα... (εργασία και χαρά κανονικά!)... ήρθε επιτέλους και η μέρα που έχω ρεπό.
Ξεκινάω απο το γεγονός ότι δεν ξύπνησα από τον ήχο του ξυπνητηριού... αντιθέτως έλιωσα στον ύπνο σαν το βόδι και κοιμόμουνα μέχρι τα μεσημέρια (περίπου δηλαδή!). Απόλαυσα ένα πλούσιο πρωινό και αφιέρωσα ώρες στα δημητριακά μου, στο αυγουλάκι μου, στο τσαγάκι μου και στην εφημερίδα μου.... ναι, ναι... high-class stuff!

Και μέχρι εκεί να πήγαινε η σημερινή μέρα... νομίζω θα μου ήταν σούπερ αρκετό... αλλά ειλικρινά η βόλτα που αποφάσισα να κάνω μετά ήταν κάτι παραπάνω απο όμορφη και αναζωογονητική.

Μιας και το Λονδίνο είναι πολύ μεγάλο και κάθε γωνίτσα του είναι και μια έκπληξη, αποφάσισα ότι όταν έχω ρεπό και διάθεση (και φυσικά θα συνομωτεί και ο καιρός υπέρ μου) θα βγαίνω να εξερευνώ. Προσωπικά λατρεύω τα παρκα... και ειδικά τα πάρκα στο εξωτερικό, που είναι μεγάλα, γεμάτα πράσινο, με λιμνούλες, ωραία γραφικά παγκάκια... λες και έχουν βγει απο κάδρο!
Hyde Park λοιπόν...

Εγώ περπατούσα αμέριμνα... όλα ωραία, όλα καλά... μπορεί και να σφύριζα κιόλας χαρούμενα, δε θυμάμαι... (όχι κάτσε... δεν ξέρω να σφυρίζω!)... βλέπω κάτι παπιούλες, εμπνέομαι και απο το σκηνικό και αρχίζω να βγάζω φωτογραφίες.Μόνο που τα πλάνα μου, άρχισε να μου τα χαλάει ένας σκιουρίνος - επίδοξο μοντέλο. Ότι και να πήγαινα να τραβήξω, έτρεχε και στεκόταν μπροστά... χωρίς υπερβολή! Του έδωσα λοιπόν την ευκαιρία να γίνει το επόμενο next top model... και ειλικρινά, με άφησε άναυδη.

Δημοσιοποιώ λοιπόν τις φωτογραφίες του γιατί πραγματικά πιστεύω ότι έχει δυνατότητες και μια μοναδικότητα που σίγουρα θα τον αναδείξει! Τον ονόμασα Παντελή.... πολλά υποσχόμενος...

~. (JS... τελικά αποτελείς έμπνευση... αλλά μη το πεις πουθενά! )

_______________________
**** To Soundtrack της ημέρας... ένα υπέροχο τραγούδι****
~. "GETTING SOME FUN OUT OF LIFE" - Madeleine Peyroyx .~

Me and my coffee...

Λονδίνο...9:45 το πρωί. Έχοντας τελειώσει τις όποιες υποχρεώσεις μου απο νωρίς, αποφάσισα να μη γυρίσω σπίτι και να το παίξω τουρίστας.

Κατέβηκα London Bridge, και περπατούσα αργά... δίνοντας χρόνο σε κάθε μου βήμα να αφουγκραστεί το σημείο που πατούσε. Έπαιρνα βαθιές αναπνοές προσπαθώντας να χωρέσω όλη τη μυρωδιά του Λονδίνου σε μία ανάσα. Έκατσα στο πιο μικρό καφέ που έχω κάτσει ποτέ... όπου με σερβίρησε το πιο cool χτένισμα που έχω δει ποτέ σε κοπέλα... απολαμβάνοντας το capuccino μου (πάντα decaf) και την απίστευτη θέα που είχα μπροστά μου.

Δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι... δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο για την υπόλοιπη μέρα... ήθελα να αράξω εκεί. Εγώ και ο καφές μου...

(as said to my friend JS)

Οι φίλοι δίνουν ζωή, η μοναξιά σκοτώνει ...

Η κοινωνική απομόνωση κάνει τόσο κακό στον οργανισμό όσο το κάπνισμα, το αλκοόλ και η παχυσαρκία. Αν έχουμε φίλους έχουμε διπλάσιες πιθανότητες να ζήσουμε περισσότερο. Αντιθέτως η μοναξιά βλάπτει την υγεία τόσο σοβαρά όσο το τσιγάρο, το αλκοόλ και η παχυσαρκία.

Μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι ένα από τα πιο σπουδαία «όπλα» μας στον αγώνα για σωματική και ψυχική υγεία είναι οι «δικοί μας άνθρωποι», οι φίλοι και η οικογένεια. Αποδείχτηκε ότι η ύπαρξη ενός υγιούς κοινωνικού δικτύου αύξησε τις πιθανότητες για επιβίωση σε άτομα όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών τάξεων κατά 50% σε μια περίοδο επτά ετών. Στον αντίποδα, η κοινωνική απομόνωση φαίνεται ότι αυξάνει ραγδαία το ποσοστό της θνησιμότητας, κάνοντας τόσο κακό στον οργανισμό όσο το κάπνισμα, ο αλκοολισμός και η παχυσαρκία.
Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ύπαρξη μόνο λίγων φίλων ισοδυναμεί με το να καπνίζει κανείς 15 τσιγάρα την ημέρα.

Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Βrigham Υoung της Γιούτα συγκέντρωσαν και ανέλυσαν στοιχεία από 150 προηγούμενες έρευνες που εξέταζαν τις πιθανότητες επιβίωσης σε σχέση με την κοινωνική ζωή του ατόμου, μελετώντας επί επτά χρόνια περισσότερους από 300.000 ανθρώπους σε τέσσερις ηπείρους. Το συμπέρασμα είναι κατηγορηματικό: σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι ωφελούν σημαντικά την υγεία μας και μας κρατούν υγιείς και δυνατούς για περισσότερα χρόνια στη ζωή. « Οταν κάποιος συνδέεται με μια κοινωνική ομάδα, νιώθει ευθύνη για άλλα άτομα. Αυτή η αίσθηση του σκοπού δίνει νόημα στη ζωή... Θεωρούμε τις ανθρώπινες σχέσεις δεδομένες. Είμαστε σαν τα ψάρια που δεν αντιλαμβάνονται ότι ζουν μέσα στο νερό. Είμαστε κοινωνικά όντα, “σχεδιασμένοι” να ζούμε και να εργαζόμαστε σε ομάδες. Οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους μάς συντηρούν και επιδρούν άμεσα στην ψυχική και στη σωματική μας υγεία» λέει η επικεφαλής της έρευνας δρ Τζουλιάν Χολτ-Λούνσταντ.

Αντίθετα, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να αποβεί καταστρεπτική σε κάθε ηλικία: ισοδυναμεί με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα, την ημερήσια κατανάλωση έξι ποτών, την έλλειψη άσκησης και το αυξημένο σωματικό βάρος. Μάλιστα σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, αποδεικνύεται ότι όσοι δεν παντρεύονται ποτέ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν νέοι σε σχέση με όσους ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας ή ακόμη και σε σχέση με εκείνους που είναι χωρισμένοι. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει «ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός κοινωνικών σχέσεων» για καλή υγεία, αλλά οι άνθρωποι ζουν καλύτερα και περισσότερο όταν δεν νιώθουν μόνοι, έχουν τακτικές κοινωνικές επαφές, καλή επικοινωνία με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και κάποιον τον οποίο μπορούν να εμπιστευτούν και στον οποίο μπορούν να βασιστούν σε περίπτωση ανάγκης.

Επίσης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε όσους προσπαθούν να υποκαταστήσουν τη φυσική ανθρώπινη με επαφή με την επικοινωνία μέσω απρόσωπων τεχνολογιών, όπως οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης τύπου Facebook.

« Γιατροί και μέσα μαζικής ενημέρωσης λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους κινδύνους που κρύβει για την υγεία μαςτο κάπνισμα, το άγχος, η παχυσαρκία και η έλλειψη άσκησης. Με βάση όμως όσα προκύπτουν από την έρευνα, θα πρέπει να προσθέσουν αμέσως σε αυτόν τον κατάλογο και τον παράγοντα “μοναξιά”. Οι γιατροί θα πρέπει να αξιολογούν τακτικά την κοινωνική ζωή των ασθενών και να παροτρύνουν όσους είναι απομονωμένοι να κοινωνικοποιούνται και να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες » λέει η δρ Χολτ-Λούνσταντ.


ΚΕΦΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ

• Οσοι πίνουν μαζί με φίλους έχουν 90% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πρόβλημα αλκοολισμού.
• Σύμφωνα με την Αμερικανική Ενωση Χειρουργών, η επίσκεψη αγαπημένων προσώπων ύστερα από μια επέμβαση μειώνει σημαντικά τον πόνο του ασθενούς.
• Οι ηλικιωμένοι που έχουν καλή κοινωνική ζωή και δεν νιώθουν μόνοι ζουν κατά 22% περισσότερο απ΄ όσους έχουν ελάχιστους φίλους.
• Τα τραύματα επουλώνονται δύο φορές πιο γρήγορα όταν δεχόμαστε στοργή από τους οικείους μας.

(Πηγή: ΤοΒήμαOnline, Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010)

Ενώ εσύ κοιμόσουν...

Κοριτσάκι κοιμάσαι?

Δεν ξέρω...

Αλλά άμα ονειρεύομαι μη με ξυπνάς.

Είμαι καλά.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Έχω τη μυρωδιά σου παντού γύρω μου.

Και μ'αρέσει. Κι ανασαίνω. Και χαμογελώ.

Όχι δεν θέλω να ξυπνήσω. Γιατί με σκουντάς?

Σου είπα αν είναι όνειρο μη με ξυπνάς.

Χαμογέλα μου. Και κράτα με αγκαλιά.

Μόνο αυτό.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Έλα μαζί μου. Έλα να δεις.

Έλα να δεις που μπορούμε να φτάσουμε.

Έχει πολλά να κάνουμε εδώ που είμαι.

Μαζί.

Σου είπα πόσο όμορφα είναι όλα όταν μου χαμογελάς?

Είναι όμορφο το γέλιο σου.

Να μου χαμογελάς. Μην το ξεχνάς.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Με κρατάς? Μη μ'αφήνεις.

Μαζί είναι πιο καλά. Μείνε.

Όχι δεν θέλω να ξυπνήσω.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Και θέλω να το ζήσω.

Έχω πινέλα εδώ που είμαι. Και μπογιές.

Θες να βάψουμε τον κόσμο?

Διάλεξε ένα χρώμα. Ένα χρώμα όποιο θες.

Κι όλα θα τ'αλλάξουμε. Μόνο χαμογέλα μου.

Μόνο αυτό.

Ξέρεις πως είναι να ριγείς?

Μ'ακουμπάς και χάνομαι.

Και η θεά στα χαμένα είναι η πιο ωραία.

Μείνε.

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Μη με ξυπνάς.

Θέλω τ'όνειρο που ζω να μην τελειώσει.

Πόσο κρατάει ένα λεπτό?

Μπορείς να το κάνεις παντοτινό?

Μείνε.

Και κοίτα με στα μάτια.

Κοίτα με και δες.

Όχι μόνο το χρώμα. Κοίτα πιο βαθιά.

Κοίτα και δες όσα δε σου είπα.

Κράτα με.

Κράτα με και μη μ'άφήνεις.

Μη μ’αφήσεις να σ’αφήσω…

Είναι ωραία εδώ που είμαι.

Είναι ωραία γιατί είσαι κι εσύ εδώ...

Κοριτσάκι? Kοιμάσαι…

Ήταν ωραία… γιατί ήταν κι αυτός εδώ…

La καταστασιόν tres απελπιστίκ...

Κόκκινο. Το αμάξι φούρνος. Έβαλα το κλιματιστικό αλλά η μαλ@κία δε μου κάνει τη χάρη να δροσίσει. Πόσα δευτερόλεπτα έχω ακόμα για να γίνει πράσινο και να φύγω? Είμαι και μετά τη δουλειά και δεν έχω κουράγιο για τίποτα. Ο διπλανός έχει βάλει τέρμα Κιάμο... τώρα βρήκε κι αυτός? Άμα του σφυρίξω εγώ ξέρει τι τον περιμένει? Το χαϊβάνι...

Κόκκινο. Τι ώρα είναι? Νιώθω τον ιδρώτα να κολλάει σ’όλο μου το σώμα… Θέε μου, πάλι σαν γουρούνι έγινα! Να θυμηθώ να μου βάλω ταμπελάκι να μη με πλησιάζει άνθρωπος στα 50 μέτρα! Καλά λένε οι ζέστες δεν είναι για πολλές επαφές. Στο τέλος θα με μαζεύουν από εδώ με τα κουταλάκια. Την επόμενη φορά να θυμηθώ να στρίψω από αλλού… γιατί αυτό το φανάρι πολύ με σνομπάρει.

Κόκκινο. Σκέφτομαι παραλίες και φουσκωτά στρώματα σε trendy fluo χρώματα. Σκέφτομαι αντηλιακά και λαδερά σ’όλο μου το κορμί… κι ας σιχαίνομαι την ηλιοθεραπεία. Το πήρα απόφαση… φέτος θα μαυρίσω. Ναι... ένα ακόμη must-do στη λίστα μου για φέτος. Και πολύ καφέ. Παγωμένο! Φραπέ! Κι ας μη το πίνω κι αυτό. Τι σου κάνει η ζέστη…

Κόκκινο. Αργούμε κι άλλο μωρέ? Το φανάρι μάλλον κάνει χάρες στην κοπέλα με τα περίεργα μαλλιά και το πολύχρωμο μακιγιάζ. Μπορεί να την έχεις πετύχει κι εσύ καμιά φορά. Κάνει τα ζογκλερικά της με μπάλες και κορίνες, στο τέλος χαμογελάει και περνάει για το χρήμα. Καλή είσαι και του λόγου σου, πολύ το γουστάρω το όλο σκηνικό… αλλά βρε κούκλα μου… μέσα στην τόση ζέστη… ΤΙ ΦΑΣΗ??? Την παλεύεις???

Κόκκινο. Αναστεναγμός.

Κόκκινο. Κι άλλος αναστεναγμός.

Πράσινο.

ΠΡΑΣΙΝΟ???

ΕΦΥΓΑΑΑΑ!!! Πατάω το γκάζι σαν άλλος Σουμάχερ και δεν σταματάω πουθενά και για κανέναν। Αλίμονο στους πεζούς που θα βρεθούν μπροστά μου! Οι κινήσεις πλέον στο τιμόνι είναι καθαρά μηχανικές. Και στο παρκάρισμα μπροστά στο σπίτι δεν σκέφτομαι καν αν χωράω ή όχι. Το μόνο που θέλω είναι να μπω σπίτι. Και να κάνω παρέα στον καινούριο καλύτερο μου φίλο…

Τον Air Condition!!!